HAYATIMI DEĞİŞTİREN KADINLAR

Hayatınıza gizli bir el değdiğini düşündünüz mü hiç? O öyle biridir ki sizi bulunduğunuz yerden alır ve hayalini bile kuramayacağınız başka bir hayata doğru sürükler…  Benim hayatımı değiştiren, önüme bambaşka kapılar açan ya da ilham aldıklarım hep kadınlardı…
Bundan yıllar önceydi. Liseden sonra Üniversiteye gitmeme kararı almıştım. Okuldan uzak bir hayat ve ben… O günlerde tanıştım Füreya Koral ile… Ayşe Kulin’in kalemine sağlık… 30 yaşından sonra seramik sanatçısı olmuş muhteşem bir azim hikayesi … O kitabı okuduktan sonra hayatımı değiştirmeye başladım. Çünkü her yaşta, gerçekten istersem kazanacağımı öğrenmiştim. Tıpkı Füreya’nın hasta yatağında hediye olarak aldığı oyuncak hamurundan kendine bambaşka bir hayat yaratması gibi… Çok teşekkür ederim! Taa oralardan nasıl da değiştirdin yaşantımı…  
Zaman içinde kadın arkadaşlarımdan öğrendiklerim, paylaştıklarım gelişti ve büyüdü. Çok iyi dostluklar kurdum. Bir erkek beni üzdüğünde ağladığım omuz hep bir kadınınkiydi…. Bu zamana kadar hiçbir kadın “Benden daha iyilerine layıksın” deyip çekip gitmedi hayatımdan. İş hayatında aramızda tatlı çekişmelerin olduğu doğrudur ama hiçbiri “Ya okulun ya ben” diye bir tercihte bulunmamı istemedi… Beni engellemeye çalışmadı… Zor zamanımda her zaman yanımda olan ve beni eleştirmeden dinleyen tek kadın ise annemdi…
Beni tanıyanlar babaanneme ne kadar benzediğimi iyi bilirler. Hayatımda tanıdığım ve tanıyacağım iç motivasyonu en yüksek kadındır babaannem… Altından kalkamayacağı hiçbir problem yoktur! Okuma- yazması zayıf olsa da 52 yaşından sonra kocaman bir Otelin inşaatına başlayarak bana aslında önümde hiçbir engelin olmadığını göstermiş muhteşem bir kadındır!  Babaannemin başarı sırlarını çok yakında sizlerle paylaşacağım. Benim gibi siz de ona hayran olacaksınız eminim…
Yazma konusunda beni en çok destekleyen hep kadın arkadaşlarımdı… “Sen yaparsın, devam et!” diyen canım arkadaşım olmasaydı bugün halen yazar mıydım bilmiyorum… Her vazgeçtiğimde beni arayıp tebrik edenler, beni de yaz diyenler çoğunlukla kadınlardı… Bunun için teşekkür etmeliyim.  Hayatımı kurtaran tüm kadınlara, kahramanlarıma çok teşekkür ederim. Siz olmasaydınız ne yapardım bilmiyorum… Bana hayatlarının en önemli sırlarını açan, hikayelerini yazacağım tüm kadınlara şimdiden sonsuz teşekkür ederim… Birbirimize her zamankinden daha çok önem verelim ve teşekkür etmeyi unutmayalım olur mu?
Erkekler mi? Onları da seviyoruz zaman zaman… Ama kendimizden çok değil…
Orada tek başımıza da kalsak dimdik olacağız, çalışacağız, üreteceğiz ve kadın arkadaşlarımızla birlikte kenetlenip birbirimize yardım edeceğiz…
Son yazılarımda bu durumu sürekli söylüyorum ki iyice gönlünüzde yer etsin… Olur mu?